Dlaczego matka mówi sama do siebie?

Otwieramy rano oczy i się zaczyna - nieustający ciąg pytań. Bogu niech dziękują Ci mężowie, którzy na co dzień do pracy chodzą - oszalałby chłop po kilku chwilach gdyby na te pytania odpowiadać musiał.

Wstać już czy jeszcze poleżeć? 

Może dziecko zajmie się sobą jeszcze przez chwilę? 

Nic mu się nie stanie? 

Dlaczego położyłam się tak późno?

Naprawdę muszę wstawać? 

Dlaczego dzieci tak krótko śpią, chcą jeść, myć się i załatwiać inne potrzeby? 

Dlaczego nie pozmywałam wczoraj? 

Co sprzątnąć w pierwszej kolejności? 

Czy mamy bułki na śniadanie? 

Dziecko, dlaczego nie chcesz jeść jak mama daje?

Kawa się skończyła? 

Może się herbaty napiję?

Słodziłam? 

Gdzie zrobić zakupy? 

Gdzie będzie taniej? 

Dlaczego dzieci płaczą? 

Co ugotować na obiad? 

Prać dziś czy poczekać aż się więcej zbierze? 

Mówiłam? Kupić większy kosz na ubrania!

Kto wymyślił zmywarkę (wycałuję mu stopy)? 

Może pobawimy się troszkę?

Wychodzić dziś z domu? 

Malować się? 

W co się ubrać?
Może odsłonić rolety?

Czy te okna wyglądają aż tak źle?  

Sąsiadka u fryzjera była?

Która godzina? 

Już południe?! 

W co się ubrać? 

Obiad się nie zrobi się sam?

Może mąż się nie pogniewa jeśli obiadu nie będzie? 

W co ubrać dziecko? 

Do kogo zadzwonić na pogawędkę? 

Czy dziś jeździ śmieciarka? 

Był już listonosz?

Nie płaciłam rachunku za prąd? 

Na czym oszczędzić?
Kim będzie mój Syn?

Pełny zlew? Chyba dopiero zmywałam?

Dlaczego dzieci tak często siusiają? 

Co zaplanować na wieczór?  

Co jutro ugotuję na obiad? 

Może jutro pojadę na zakupy? 

Kolacja? 

Skoro nikt się nie dopomina to chyba głodni nie są?

Wypić jeszcze jedną kawę?

I po co było się ubierać jak już trzeba się rozbierać?

Szczepienia jutro nie mamy? 

Nie zalałam tej kawy?
Zamknęłam drzwi?
Kąpać się? 

Może położę się spać?

Po co w ogóle się kłaść? 

Ileż ta biedna matka musi sobie w ciągu dnia pytań zadać - w głowie się nie mieści - facetom zwłaszcza :)